Spotkałam się dziś z dawnym kolegą ze szkoły. Kilka miesięcy temu odnowiliśmy z "T" znajomość, zawsze mieliśmy dobry kontakt, który umarł śmiercią drastyczną, gdy uciekłam na drugi koniec Polski. Jak zawsze gdy się widzimy albo rozmawiamy bliżej wypomina mi, pół żartem, pół serio, że nie przyszłam na jego osiemnastkę. Odziedziczył po babci karty Tarota. Nie jest w tym żadnym mistrzem, ale postawił mi karty. Z jednej strony, pozytywnej, w moim życiu pojawi się młody mężczyzna albo ciemnowłosa dziewczyna. Przedemną wiele wyjazdów dla przyjemności, ale mam uważać, bo czeka mnie też sporo problemów i przede wszystkim kłótnia w domu. Jednym słowem chujnia. Ale gdy analizowaliśmy po kolei każda postawioną kartę, szukając sensu, to naprawdę dużo rzeczy się pokrywało, z zdanym wcześniej pytaniem i myślą przewodnią w głowie. Śmieszne, brakowało tylko pełni księżyca i świeczek w około. Naprawdę mnie to wkręciło, poczułam dreszczyk emocji i swego rodzaju ciekawość, tylko pierwsza talię podobno powinno się od kogoś dostać, a nie kupić samemu.  Read More »

Ciężko jest żyć samemu, ale ciągle się uczę, że lepsze to niż życie w kłamstwie, udawaniu, obojętności i toksycznych relacjach. I choć iluzja bywa często łatwiejsza do zniesienia, wierzę że pustka, z którą się ostatnio budzę nie jest bez sensu. 

Reposted from dygoty via avalina

"Tu nie chodzi o to, że przestaje mi zależeć, że staje się zimną kobietą, nie. Ja zabieganie o drugą osobę mam we krwi. Uwielbiam rozpieszczać, zaskakiwać, dbać, starać się. Po prostu chciałabym, żeby choć raz w życiu to o mnie zabiegano w taki sposób. Żeby ktoś był ciekawy jaką kawę piję, co gra mi w słuchawkach, czy wolę książkę czy film, jakie są moje ulubione kwiaty i czy lubię morze. Rozumiesz?"

–tumblr

Reposted from tak-niewiele via avalina

Sposób, w jaki spędzasz każdy kolejny dzień, kiedyś zsumuje się na sposób, w jaki spędziłaś życie.

Susan Wiggs - A między nami Ocean... 

A najbardziej chętnie to bym sobie z tobą pomilczała.

Reposted from hormeza

Poznałam w piątek pewną dziewczynę. Nazwijmy ją 'Z'. 'Z' skończyła właśnie dwadzieścia jeden lat i wydawała się prawdziwie szczęśliwa. Ja wiem, że z zewnątrz potrafimy się maskować, pochować najgorsze bruzdy nawet przed samym sobą ale.. Ona była zadowolona, powkroś przepełniona optymizmem i radością życia. Potrafiła godzinami opowiadać, o sobie, o swoim życiu, o swoich znajomych. Ma całą masę planów na jutro, na za tydzień, na za pół roku, które potrafiła odpowiedzieć na jednym tchu, a ja wychodzę z założenia, że za pół roku to fajnie było by się po prostu obudzić. Wyjrzeć za okno, stwierdzić, że nic się nie zmieniło, a na twarzy przybyło tylko kilka nowych zmarszczek. Zasnąć dalej i czekać, aż obudzisz się i będzie zwyczajnie cicho i ciemno. Gdy dziś do południa wyjeżdżała do domu, przytuliła mnie i powiedziała, że jestem 'niesamowita'. Nie odważyłam się spytać, co miała na myśli. Było to zbyt miłe, by spróbować to zniszczyć jednym durnym pytaniem, bo z mojej perspektywy niesamowicie to ja jedynie potrafię wszystko spierdolić. Boje się. Read More »

Wszyscy ciągle tracimy różne, ważne dla nas rzeczy. Ważne okazje, możliwości, doświadczamy uczuć, których nie da się odwrócić. Na tym między innymi polega znaczenie życia. Lecz w naszych głowach – przypuszczam, że jest to właśnie w naszych głowach – znajduje się niewielki pokój do gromadzenia takich rzeczy jako wspomnień. I na pewno wygląda on jak pokój z księgozbiorem tej biblioteki. Więc jeśli chcemy poznać stan własnego serca, musimy ciągle katalogować zbiory w tym pokoju. Innymi słowy – będziesz wiecznie żył we własnej bibliotece.

- Haruki Murakami „Kafka nad morzem”

Reposted from dessinemoilapaix via cytaty